Int. Rev. Allergol. Clin. Immunol. Family Med., 2013, XIX/1: 058-063

Zasady farmakoterapii gruźlicy

Korzeniewska-Koseła M.

Zakład Epidemiologii i Organizacji Walki z Gruźlicą, Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie

Int. Rev. Allergol. Clin. Immunol. Family Med., 2013; Vol. 19, No. 1, 58

Prątki gruźlicy są mikroorganizmami wolno rosnącymi, które w optymalnych warunkach dzielą się na komórki potomne co 16-20 godzin. Z tego względu nie ma potrzeby stosowania leków przeciwprątkowych częściej niż raz na dobę. Leki działają na prątki tylko w okresie aktywności metabolicznej i w fazie namnażania. Leki przeciwprątkowe różnią się ze względu na aktywność przeciwko poszczególnym populacjom prątków. Wyróżnia się leki bakteriobójcze, które szybko niszczą prątki dzielące się intensywnie – izoniazyd (INH), ryfampicyna (RMP) i streptomycyna (SM); leki sterylizujące, które mają zdolność zabijania prątków o zmniejszonym metabolizmie, częściowo uśpionych – RMP i pirazynamid (PZA). Są jeszcze leki zapobiegające narastaniu oporności prątków na inne leki, z którymi są podawane – INH i RMP, w mniejszym stopniu SM, etambutol (EMB) i PZA. Skuteczne leczenie musi być dostatecznie długie, by zniszczyć prątki o różnym metabolizmie.

Słowa kluczowe: gruźlica, leczenie