SPIS TREŚCI 2013, Tom XXXIV, Nr 201, MARZEC/ CONTENTS 2013, Vol. XXXIV, No. 201, MARCH


strony / pages ENGLISH POLISH kup artykuł / buy article
135-139

SUMMARY IN POLISH & ENGLISH. FULL ARTICLE ONLY IN POLISH.

Current state of research on multiple sclerosis


Lubina-Dąbrowska N.1, Stępień A.1, Chalimoniuk M.2

1Military Institute of Medicine in Warsaw, Poland, Central Clinical Hospital of the Ministry of National Defense, Department of Neurolog; 2University of Cardinal Stefan Wyszynski, Warsaw, Poland, Department of Biology and Environmental Sciences

Multiple sclerosis (MS) is a chronic disease of the central nervous system (CNS) autoimmune. It belongs to a group of demyelinating disease, which is an irreversible consequence of disability. Epidemiological data indicate that occurs in nearly 2.5 million people around the world. Despite much research is still little known about the disease pathomechanism. Do not we also have so far fully effective the treatment. Available immunomodulatory drugs offer new opportunities defer progression for years. Both fingolimod and natalizumab are more effective in the treatment of MS than the widely used IFN-β and glatiramer acetate (GA). However, new drugs pose a greater risk of side effects than first-generation drugs. The rapid development of research offers the prospect of a better understanding of the pathogenesis of the disease and to develop more effective treatments.

Key words: Multiple sclerosis (MS), diagnosis, immunomodulating therapy, cytokines, IFN-β

Pol. Merk. Lek., 2013, XXXIV, 201, 135

Aktualny stan badań nad stwardnieniem rozsianym

Lubina-Dąbrowska N.1, Stępień A.1, Chalimoniuk M.2

1Wojskowy Instytut Medyczny w Warszawie, Centralny Szpital Kliniczny MON, Klinika Neurologii; 2Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Wydział Biologii i Nauk o Środowisku

Stwardnienie rozsiane – SM (łac. sclerosis multiplex) jest przewlekłą chorobą ośrodkowego układu nerwowego (OUN) o podłożu autoimmunologicznym. Należy do grupy schorzeń demielinizacyjnych, której konsekwencją jest nieodwracalny postęp niepełnosprawności. Dane epidemiologiczne wskazują, że występuje u blisko 2,5 mln ludzi na całym świecie. Ciągle mało wiadomo o patomechanizmach choroby, pomimo wielu przeprowadzonych badań. Do tej pory nie dysponujemy również w pełni skutecznym jej leczeniem. Dostępne leki immunomodulujące stwarzają nowe szanse odroczenia postępowania choroby o lata. Zarówno natalizumab, jak i fingolimod są bardziej skuteczne w terapii SM niż powszechnie stosowany interferon β (IFN-β) oraz octan glatirameru (GA). Nowe leki stwarzają jednak większe ryzyko pojawienia się objawów niepożądanych niż leki pierwszej generacji. Szybki rozwój badań daje perspektywę lepszego poznania patogenezy choroby i wypracowania skuteczniejszych metod terapeutycznych.

Słowa kluczowe: stwardnienie rozsiane (SM), diagnostyka, terapia immunomodulująca, cytokiny, IFN-β

Pol. Merk. Lek., 2013, XXXIV, 201, 135