SUMMARY IN POLISH & ENGLISH. FULL ARTICLE ONLY IN POLISH.
Serum level of selected chemokines in systemic lupus erythematosus patients taking into consideration the peripheral blood leukocyte counts
Kopczyńska M.1, Franek A.2, Błaszczak E.2, Dworak J.3, Kopczyński P.1, Hrycek A.3
Medical University of Silesia in Katowice, Poland: 1Scientific Section at the Department of Internal, Autoimmune, and Metabolic Diseases; 2Department of Medical Biophysics; 3Department of Internal, Autoimmune, and Metabolic Diseases
Chemokines promote leukocyte traffic into the site of inflammation. It depends on the repertoire of chemokines synthesized locally, and the temporal expression of chemokine receptors on leukocytes among them lymphocytes B and T which play crucial role in the pathogenesis of autoimmune diseases for example in systemic lupus erythematosus (SLE). RANTES (regulated upon activation in normal T cells expressed and secreted) is chemokine influencing T cells and BLC 1 (B-lymphocyte chemoattractant 1) is chemokine which affects B cells.
The aim of the study was to evaluate serum concentration of the above mentioned chemokines in treated SLE patients and to analyze the relationships between their concentration in patients group and the control one. Another aim of our study was to assess the relationships between serum levels of these chemokines and the total peripheral blood leukocyte count and between serum levels of these chemokines and absolute peripheral blood counts of the individual forms of these cells in SLE patients.
Material and methods. Serum levels of RANTES and BLC 1 were determined in 48 treated women with SLE and mild-to-moderate disease severity. The results were compared between the total SLE group and the control (29 healthy women). The correlation between chemokines and between their levels and peripheral blood leukocyte count were evaluated. The relationships between the analyzed chemokines were also determined in the control group.
Results. Lower level of RANTES in serum was revealed in patients with SLE compared to the control and the tendency to higher concentration of BLC 1 in serum was observed. No relationships were observed between the levels of these chemokines both in the SLE patients and in the control group. Whereas the negative correlations between BLC 1 and total leukocyte count and BLC 1 and absolute number of neutrophils were found without such correlation between BLC 1 the subgroup of patients with concomitant neutropenia.
Conclusion. We suggest that in treated patients with SLE lowered level of RANTES and tendency to higher level of BLC 1 is observed which have not any connections with the peripheral blood leukocyte counts and individual forms of these cells counts.
Key words: systemic lupus erythematosus, chemokines, leukocyte count
Pol. Merk. Lek., 2013, XXXIV, 203, 251
Stężenie wybranych chemokin u chorych na toczeń rumieniowaty układowy z uwzględnieniem liczby leukocytów we krwi obwodowej
Kopczyńska M.1, Franek A.2, Błaszczak E.2, Dworak J.3, Kopczyński P.1, Hrycek A.3
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach: 1Koło Naukowe przy Katedrze i Klinice Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych; 2Katedra Biofizyki; 3Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych
Chemokiny biorą udział w rekrutacji leukocytów do ogniska zapalnego. Proces ten jest uwarunkowany „paletą” chemokin syntetyzowanych lokalnie oraz obecnością receptorów chemokinowych zlokalizowanych na tych komórkach, w których ważną rolę w patogenezie chorób autoimmunologicznych, na przykład tocznia rumieniowatego układowego (SLE), przypisuje się limfocytom typu B i T. Chemokiną oddziałującą na limfocyty typu T jest m.in. RANTES (regulated upon activation in normal T cells expressed and secreted), natomiast na limfocyty B – BLC 1 (B-lymphocyte chemoattractant 1).
Celem pracy było podjęcie próby określenia surowiczego stężenia wymienionych chemokin u leczonych chorych na SLE, zwłaszcza że dane z piśmiennictwa na ten temat są sprzeczne. Dodatkowym celem była ocena związku między stężeniem wymienionych chemokin zarówno w grupie chorych na SLE, jak i w grupie kontrolnej oraz związku ich stężenia w grupie badanej z liczbą leukocytów we krwi obwodowej.
Materiał i metody. U 48 kobiet leczonych z powodu SLE oraz w grupie 29 zdrowych kobiet, stanowiących grupę kontrolną, oznaczono w surowicy stężenie RANTES oraz BLC 1 i porównano wyniki. Ponadto określono zależność między tymi chemokinami zarówno w grupie badanej, jak i kontrolnej, a także w grupie chorych między stężeniem tych chemokin a liczbą leukocytów i poszczególnych ich form komórkowych zawartych w jednostce objętości krwi.
Wyniki. U chorych na SLE zauważono mniejsze stężenie RANTES oraz tendencję do występowania większego stężenia BLC 1 w surowicy. Nie zauważono związku między stężeniem tych chemokin zarówno w grupie chorych na SLE, jak i w grupie kontrolnej. Oceniając zależność stężenia chemokin i ogólnej liczby leukocytów oraz ich poszczególnych form komórkowych w jednostce objętości krwi, zaobserwowano ujemną korelację między BLC 1 i ogólną liczbą leukocytów oraz bezwzględną liczbą neutrofilów. Dokonując analizy korelacji w podgrupie chorych na SLE z towarzyszącą neutropenią, nie potwierdzono takiej zależności.
Wniosek. W grupie chorych leczonych z powodu SLE obserwowano w badaniach własnych mniejsze stężenie RANTES oraz tendencję do występowania większego stężenia BLC 1. Nie pozostawało to jednak w związku z liczbą poszczególnych form krwinek białych we krwi obwodowej.
Słowa kluczowe: toczeń rumieniowaty układowy, chemokiny, liczba leukocytów
Pol. Merk. Lek., 2013, XXXIV, 203, 251
