| 049-053 | SUMMARY IN POLISH & ENGLISH. FULL ARTICLE ONLY IN POLISH.
The analysis of perioperative complications of percutaneous nephrolithotomy in the treatment of nephrolithiasis with the use of modified Clavien-Dindo classification
Ławiński J1, Jabłonowski Z2.
1Department of Urology and Urological Oncology; Fryderyk Chopin Clinical Provincial Hospital in Rzeszów, Poland; 2I Department of Urology, WAM-CSW Teaching Hospital of Lodz, Poland
The improvement of surgical care requires transparent, consistent and accurate reports concerning surgical outcomes which are assessed and documented in a standardized manner. No consensus has yet been reached as to how to define and assess postoperative complications with regard to the specificity of urological procedures. Therefore, the comparison of data from different centres is difficult. The modified Clavien-Dindo classification allows for a more uniform analysis of surgical complications. This study analyses the occurrence of perioperative complications after percutaneous nephrolithotomy assessed on the basis of the aforementioned classification.
The aim of this study was to analyse perioperative complications with the use of modified Clavien-Dindo classification. Obtained results were compared with those from the multicentre Endourological Society Percutaneous Nephrolithotomy Global Study.
Material and methods. This retrospective analysis involved 201 patients who underwent percutaneous nephrolithotomy during the period from 01.01.2013 to 31.12.2016. We assessed the frequency of complication and the characteristics of deposits. The modified Clavien- Dindo classification was used here. The surgery was performed by one operator in one centre.
Results. In 83.08% of patients normal postoperative course was reported. In case of 12.44%, there were minor deviations from the standard intraoperative and postoperative course. 2,49% of patients required transfusions of red blood cell (Clavien II) after the procedure. Less than 1.5% of patients required surgical, endoscopic or radiological intervention under local anaesthesia (Clavien IIa) and one patient required such intervention under general anaesthesia (Clavien IIb). Serious complications were not reported. The most common complications were as follows: low-grade fever (15.42%), fever (5.97%) and bleeding (3.48%). Among the least frequent complications there were: injuries of renal pelvis or ureter 2.99%, residual stones (1.99%), urinary leakage (1.49%), urinary retention (0.995%), arteriovenous fistula (0.497%).
Conclusions. Percutaneous nephrolithotomy is a highly effective treatment of stones removal from the kidney. It is characterized by a small percentage of serious complications, especially when it is performed by an experienced operator. The modified Clavien-Dindo classification of complications is useful in monitoring and comparing the results obtained for this procedure.
Key words: percutaneous nephrolithotomy, complications, modified Clavien-Dindo classification
Pol Med J, 2018; XLIV (260); 49–53 | Analiza powikłań okołooperacyjnych przezskórnej nefrolitotomii w leczeniu kamicy nerkowej z zastosowaniem zmodyfikowanej klasyfikacji powikłań Clavien-Dindo
Ławiński J1, Jabłonowski Z2.
1Klinika Urologii i Urologii Onkologicznej, Kliniczny Szpital Wojewódzki nr 1 im. Fryderyka Chopina w Rzeszowie; 2 I Klinika Urologii, Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. WAM-CSW w Łodzi
Poprawa opieki chirurgicznej wymaga przejrzystych, spójnych i dokładnych sprawozdań dotyczących wyników chirurgicznych, które są oceniane i udokumentowane w znormalizowany sposób. Nie osiągnięto konsensusu dotyczącego sposobu definiowania i oceny powikłań pooperacyjnych z uwzględnieniem specyfiki procedur urologicznych. Utrudnia to porównanie danych dotyczących wyników uzyskanych w różnych ośrodkach. Zmodyfikowana klasyfikacja Clavien-Dindo pozwala na bardziej ujednoliconą analizę powikłań chirurgicznych. W niniejszym badaniu przeprowadzono analizę występowania powikłań okołooperacyjnych po nefrolitotomii przezskórnej, ocenianych na podstawie ww. klasyfikacji.
Celem pracy jest analiza powikłań okołooperacyjnych z wykorzystaniem zmodyfikowanej klasyfikacji Clavien-Dindo. Uzyskane wyniki zostały porównane z tymi pochodzącymi z wieloośrodkowego badania The Clinical Research Office of the Endourological Society Percutaneous Nephrolithotomy Global Study.
Materiał i metody. Retrospektywnej analizie poddano 201 chorych, u których wykonano zabieg przezskórnej nefrolitotomii w okresie od 1.01.2013 do 31.12.2016. W badaniu analizowano nie tylko częstość występowania powikłań, ale i ich charakterystykę. Do oceny występowania powikłań wykorzystano zmodyfikowaną klasyfikację Clavien- Dindo. Analizie poddano zabiegi wykonywane przez jednego operatora w jednym ośrodku.
Wyniki. U 83.08% chorych stwierdzono normalny przebieg pooperacyjny. W przypadku 12,44% pacjentów wystąpiły niewielkie odchylenia od standardowego śród- i pooperacyjnego przebiegu leczenia. 2,49% osób po zabiegu wymagało transfuzji koncentratu krwinek czerwonych (Clavien II). Mniej niż 1,5% pacjentów wymagało interwencji chirurgicznej, endoskopowej lub radiologicznej w znieczuleniu miejscowym (Clavien IIa), a jeden chory wymagał takiej interwencji w znieczuleniu ogólnym (Clavien IIb). Poważniejszych powikłań nie odnotowano. Najczęściej występował stan podgorączkowy (15,42%), gorączka (5,97%), rzadziej pojawiało się krwawienie (3,48%). Do najrzadziej występujących powikłań należały: uszkodzenie miedniczki lub moczowodu (2,99%), kamica resztkowa (1,99%), przeciek moczu (cewnik DJ) (1,49%), zatrzymanie moczu (0,995%), przetoka żylno-tętnicza (0,497%).
Wnioski. Przezskórna nefrolitotomia jest zabiegiem o wysokiej skuteczności uwolnienia pacjentów od złogów nerkowych. Charakteryzuje się ona niewielkim procentem poważnych powikłań, szczególnie gdy zabieg ten jest wykonywany przez doświadczonego operatora. Zmodyfikowana klasyfikacja powikłań Clavien-Dindo jest przydatna do monitorowania i porównywania wyników uzyskiwanych dla tej procedury.
Słowa kluczowe: przezskórna nefrolitotomia, powikłania, zmodyfikowana klasyfikacja Clavien-Dindo
Pol Merkur Lekarski, 2018; XLIV (260); 49–53 | 
|
