CONTENTS 2015, Vol. XXXVIII, No. 228, JUNE/ SPIS TREŚCI 2015, Tom XXXVIII, Nr 228, CZERWIEC

Full access to journal text
Dostęp do całego wydania miesięcznika
IP based access/
Dostęp po adresie IP

User/Password based access
Dostęp użytkownik/hasło


pages / strony ENGLISH POLISH BUY article KUP artykuł access / dostęp
348-353

SUMMARY IN POLISH & ENGLISH. FULL ARTICLE ONLY IN ENGLISH.

Significance of selenium in thyroid physiology and pathology


Lacka K1, Szeliga A2.

Medical University of Poznan, Poland: 1Department of Endocrinology, Metabolism and Internal Medicine; 2Student’s Scientific Society

Selenium is pivotal element in maintaining homeostasis of human body. It is capable of exerting an influence on immunological responses, cell growth and viral defence. Nevertheless, it is mostly required for the proper thyroid function. There were described 25 selenoproteins, which play various roles in human body. Selenium is an essential particle in the active site of enzymes such as GPXs (glutathione peroxidases), Ds (deiodinases) and TRs (thioredoxin reductases). Owing to this, it has a fundamental importance in the synthesis and function of thyroid hormones, and protects cells against free radicals and oxidative damage. Intake of selenium necessary to maintain suitable selenoenzyme activity ranges from 60 μg to 75 μg per day. Selenium deficiency contributes to decreased activity of GPXs, which can lead to oxidative damage, or Ds, which is connected with impaired thyroid activity. Moreover, a low selenium concentration causes autoimmune processes in the thyroid gland, thus selenium deficiency is essential in pathogenesis of autoimmune thyroiditis or Graves’ disease. Because of regulation of the cell cycle, a decreased concentration of selenium impacts on the development of thyroid cancer.

Key words: selenium, thyroid, autoimmunity

Pol Med J, 2015; XXXVIII (228); 348–353

STRESZCZENIE PRACY W JĘZYKU POLSKIM I ANGIELSKIM. PEŁNA TREŚĆ ARTYKUŁU TYLKO W JĘZYKU ANGIELSKIM.

Znaczenie selenu w fizjologii i patologii tarczycy


Lacka K1, Szeliga A2.

Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu: 1Katedra Endokrynologii, Przemiany Materii i Chorób Wewnętrznych; 2Studenckie Towarzystwo Naukowe

Selen jest pierwiastkiem kluczowym w utrzymywaniu homeostazy ludzkiego organizmu. Jest zdolny do wywierania wpływu na odpowiedzi immunologiczne, wzrost komórek i obronę przeciwko wirusom. Niemniej jednak jest najbardziej potrzebny w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania tarczycy. Jak dotąd opisanych zostało 25 selenoprotein, które pełnią różnorodne funkcje w organizmie ludzkim. Wykazano jego obecność w centrum aktywnym takich enzymów jak GPXs (peroksydazy glutationowe), Ds (dejodynazy) oraz TRs (reduktazy tioredoksynowe). Pozwala ona na pełnienie przez selen podstawowej roli w syntezie i funkcji hormonów tarczycy oraz na ochronę komórki przed wolnymi rodnikami i uszkodzeniami tlenowymi. Dzienne zapotrzebowanie organizmu na selen wystarczające do utrzymania odpowiedniej aktywności selenoprotein waha się od 60 μg do 75 μg na dzień. Niedobór selenu przyczynia się do obniżenia aktywności GPXs, co prowadzi do stresu oksydacyjnego oraz obniżenia aktywności Ds, co związane jest z nieprawidłowym funkcjonowaniem tarczycy. Ponadto niskie stężenie selenu może powodować procesy autoimmunologiczne w gruczole tarczowym, stanowiąc kluczowy czynnik w patogenezie autoimmunologicznego zapalenia tarczycy i choroby Graves’a. Poprzez regulację cyklu komórkowego obniżone stężenie selenu ma wpływ na rozwój raka tarczycy.

Słowa kluczowe: selen, tarczyca, autoagresja

Pol Merkur Lekarski, 2015; XXXVIII (228); 348–353