International Review of Medical Practice, 2020, XXVI/1: 029-035

SUMMARY IN POLISH & ENGLISH. FULL ARTICLE ONLY IN ENGLISH.

Przeciwzapalne działanie propolisu

Płusa T1, Peszke J2.

1Wydział Medyczny Uczelni Łazarskiego w Warszawie; 2Decont Sp. z o.o., Ryki

International Review of Medical Practice, 2020; Vol. 26, No. 1, 029

Propolis ma tyle lat co miód. Głównym źródłem propolisu są pyłki topoli, wierzby, brzozy, olchy, buku i kasztanowca. Naturalny propolis jest mieszanką co najmniej 2000 składników, z których większość wykazuje aktywność biologiczną. Około 50% składu propolisu stanowią żywice pochodzenia roślinnego, 30% woski, 10% oleje i 5% pyłki. Wielokierunkowe działanie propolisu jest korzystne dla ludzi w kontrolowaniu wielu procesów patologicznych i zagrożeń zakaźnych. Właściwości przeciwbakteryjne propolisu są jego podstawową cechą biologiczną i uzasadniają jego stosowanie przez ludzi od czasów starożytnych w leczeniu zakażeń. Obecnie wiadomo, że propolis ma wpływ na przepuszczalność błony komórkowej drobnoustrojów, zakłócenie jej ciągłości, produkcję trifosforanu adenozyny (ATP) i zmniejsza mobilność bakterii. Działanie immunomodulujące propolisu wyraża się poprzez stymulowanie aktywności makrofagów, a także zwiększenie stosunku limfocytów CD4/CD8. Skuteczność przeciwzapalna propolisu stwierdzana jest poprzez zmniejszenie liczby neutrofilów i makrofagów w miejscu trwającego procesu zapalnego, co sprzyja gojeniu ran pooperacyjnych i pourazowych. Zaobserwowano, że propolis zwiększa składniki macierzy pozakomórkowej (ECM) podczas początkowej fazy naprawy rany. Ten biologiczny wpływ propolisu wiąże się z jego zdolnością do stymulowania ekspresji transformującego czynnika wzrostu β (TGF-β), który uczestniczy we wczesnych fazach naprawy rany. Ponieważ propolis przyspiesza regenerację tkanek i gojenie się ran, staje się skutecznym narzędziem w chirurgii.

Słowa kluczowe: propolis, działanie przeciwzapalne, immunomodulujące, przeciwbakteryjne